Hallo! Dit ben ik, Sofie, de girl behind the camera (als girl nog mag op 39 jaar). Getrouwd met Dave, mama van Jomme en Morris, catlady, bleitkous en interieurliefhebber. Ik kan dus wat overenthousiast reageren als je je huisdier meebrengt naar de shoot, ik jank gewoon mee tijdens emo-momenten en een Paw Patrol dekbed haalt de foto niet (sorry not sorry).

Hoewel ik een talendiploma heb, was dit tekstje het laatste dat ik maakte voor deze website. Ik zeg het toch zo graag met beelden. En ik ben vooral wild van hoe ze momenten weten te bevriezen. De duidelijkste herinneringen heb ik aan momenten waarvan foto’s bestaan. Dat besef heb ik al van zolang ik het me kan herinneren. Ik vertrok niet op chirokamp of op reis zonder mijn wegwerptoestelletje. Oh drama die ene keer dat mijn foto’s in de post verloren waren gegaan. Als tiener vond ik negatiefjes in de kast, hield ze allemaal tegen het licht, liet er ontwikkelen en maakte mijn eigen babyalbum opnieuw. En dan is er die ene foto van mijn bomma en bompa hun achterkant die ik maakte als negenjarige op een familiefeest. Verre van inkadermateriaal maar wel waardevol. Omdat ik er mijn bomma de slappe lach mee heb bezorgd want nog nooit had iemand haar gevraagd om zich om te draaien voor een foto. En omdat ik er ergens wel een primitief besef van pose, compositie en perspectief in durf te zien.

Toch duurde het tot 2012 vooraleer ik mijn eerste spiegelreflex kocht en lessen en workshops begon te volgen. Mijn camera is sindsdien mijn beste (niet mensen) vriend die nooit in de kast ligt wegens te ver weg voor onverwachte fotomomentjes. Die laatste zijn dan ook niet per definitie de meest gestileerde, maar tellen dubbel qua echtheid.

Met het delen van die persoonlijke familiebeelden is het allemaal een beetje begonnen. Of ik niet de communiefoto’s van de zoon wou maken, of het doopfeest van de dochter wou vastleggen? Toen die zonen en dochters maar bleven komen en ik eindelijk door had dat ik dat fotograferen nodig had voor mijn welbevinden, werd ik fotograaf in bijberoep vanaf 1 maart 2020. I know, bad timing. Maar er was geen weg terug, in geen geval. Moest je willen dat onze wegen kruisen, stuur me gerust een bericht!